Środowiskowy Dom Samopomocy w Lipsku

W dniu dzisiejszym wybraliśmy się do Parku Miniatur Kresowych Archipelagu Roztocze. W Parku Miniatur mogliśmy podziwiać makiety zamków i twierdz w skali 1:30000, które były kiedyś w posiadaniu Rzeczpospolitej. Widzieliśmy najsłynniejsze zamki, rezydencje i pałace, które możemy odnaleźć w powieściach Sienkiewicza, ale także miejsca nawiązujące do słynnych zwycięskich bitew, tj. pod Zbarażem, Kamieńcem Podolskim czy Chocimiem. Później przenieśliśmy się do Empirii Zmysłów i Żywiołów. W Empirii zmysłów mieliśmy możliwość doświadczać dźwięków, barw, zapachów a nawet i smaków. Niesamowitych wrażeń dostarczyło nam obcowanie z różnymi odgłosami przyrody, tworzenie własnej melodii czy oglądanie świata oczami zwierząt. Nie mniejsze wrażenia czekały na nas w strefie żywiołów, gdzie mogliśmy władać wiatrem, ogniem i wodą – formować ich kształty, kierunki, barwy; podziwiać cały nieboskłon, kształtować rzeźbę Ziemi czy bawić się w paleontologów. Po tych wszystkich wrażeniach przystanęliśmy na chwilę w pięknie zaaranżowanej Restauracji Ignis, gdzie przy pysznym posiłku mogliśmy zregenerować siły i wymienić się doświadczeniami.

W dniu dzisiejszym wybraliśmy się do Nowin Horynieckich, gdzie 12 czerwca 1636 r. trzem pastuszkom spacerującym po skraju lasu, objawiła się Matka Boska w leśnym wąwozie. Na pamiątkę tego wydarzenia została tam wzniesiona w 1868 r. kapliczka pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego z figurą Matki Bożej Niepokalanego Poczęcia. Jak głoszą wierzenia, woda wypływającego ze źródełka tam znajdującego się ma właściwości lecznicze – jest pomocna w leczeniu chorób oczu. Korzystając z uroków tego miejsca, pospacerowaliśmy po bukowych lasach nad szumiącymi źródłami, rozkoszując się pięknymi widokami i mistycyzmem jaki bije stamtąd. Po doświadczeniach duchowych, wybraliśmy się jeszcze do Horyńca Zdroju, by tam w parku zdrojowym korzystając ze słonecznej aury zjeść pyszne lody.

Wczesnym rankiem, ciesząc się piękną i słoneczną pogodą wsiedliśmy w busa i wybraliśmy się w długą podróż w nasze malownicze Bieszczady. Tym razem, postanowiliśmy się trochę zmęczyć, dlatego też ustaliliśmy z naszym przewodnikiem, że spróbujemy zdobyć szczyt. Naszym celem była Połonina Caryńska (1297 m.), która jest widokowo jednym z najciekawszych miejsc w Bieszczadach Wysokich. Po wielu trudach i mimo zmęczenia, zmagania się z własnymi słabościami, udało nam się osiągnąć cel i podziwiać krajobraz na pięknie rozpościerające się szczyty. Zmęczeni i strudzeni, udaliśmy się na pyszny obiad do Cisnej, gdzie mogliśmy dać trochę odpocząć nogom. Ten dzień z pewnością na długo zapadnie nam w pamięci i to nie tylko dzięki pięknym widokom, ale także z tego względu, że udało nam się pokonać własne słabości i udowodnić sobie samym, że potrafimy i możemy zdziałać o wiele więcej niż początkowo mogłoby się wydawać.

Korzystając z jesiennej aury wybraliśmy się dziś do Kniazi, by zobaczyć ruiny Cerkwi św. Paraskewy. Cerkiew ta powstała w latach 1798 – 1806 z fundacji kniaziów lubyckich, potomków Wołochów, którzy otrzymali od księcia Siemowita IV w tej wsi uprzywilejowane i dziedziczne kniaziostwo. W latach późniejszych, bo około 1916 r. w cerkwi znajdowały się relikwie św. Paraskewy przywiezione z Rzymu przez Kazimierza Lubeckiego. Niestety, w trakcie II wojny światowej, w wyniku ostrzału artyleryjskiego i spalenia cerkiew bardzo ucierpiała – zawaliła się kopuła i stropy. Warto też wspomnieć, że właśnie te ruiny zachwyciły Pawła Pawlikowskiego, gdyż wybrał on to miejsce na nakręcenie sceny finałowej filmu „Zimna wojna”. Po zwiedzeniu pozostałości po cerki i zapoznaniu się z jej losami, udaliśmy się na obiad do Gospodarstwa Agroturystycznego Kresówka, a następnie do Jarczowa, gdzie mogliśmy jeszcze zobaczyć zabytkową, jedną z najstarszych na lubelszczyźnie cerkwi z dzwonnicą na babińcu.